روزهای ماه رمضان

دم غروب تلویزیون نگاه میکردم شروع کرد به خواندن "چرب و شیرین از طعام " یکدفعه رفتم به روزهای دور گرمای اهواز وقتی بچه بودم و روزه میگرفتیم بعدالظهرها میرفتیم مسجد محل یادش بخیر اونجا افطاری میدادند من شیدا و مریم و بعضی از مواقع مرجان چه حال و هوای خوشی داشت جا نماز پهن میکردیم و در اصل برای هم جا میگرفتیم نزدیک غروب میرفتیم دست نماز بگیریم چقدر شلوغ بود بوی غذا که اکثر مواقع هم قیمه میدادند همه جا را گرفته بود و اذان، خوردن چای شیرین و نماز و بعد از آنهم سفره پهن کردن و خوردن یک غذای یکنواخت ولی خوشمزه راستی که چه حال وهوایی داشت یک دختر سن بالا بود ما بهش میگفتیم شهناز گنده (به ضم گ)  

دلم خیلی میخواد بدونم آیا هنوز هم اون مسجد افطاری میده یا نه و آیا هنوز هم اون بجه ها حال و هوای ما را دارند یا دیگه خبری نیست من که فکر نمیکنم دیگه اون حال وهوا را داشته باشه  

سال چهارم یادمه ماه رمضون توی امتحانات ما بود میرفتم خونه یکی از دوستام که باهم مثلثات کار کنیم اتاقش خنک و خیلی آروم بود همیشه میگفتم چه آرامشی داره و چه خوب میتونه روزه بگیره ولی من بخاطر درس و گرما نمیگیرم الان هم فکر نمیکنم بچه ها افسوسی از روزه نگرفتن بخورند  

بعضی وقتها برای پسرکم از روزه کله گنجشکی میگم که من بچه که بودم میگرفتم و چه خوب بود و الان که یادم میافته حس خیلی خوبی دارم ولی اصلا خوشش نمیاد و پیگیر نمیشه  

صدای اذان بلند میشه و  پامیشم برم چایی بخورم ولی چه حس خوبی داشت ، دلم میخواد برای یک روز هم که شده برگردم یا حداقل خوابش را ببینم