یه خاطره خنده دار

با سلام 

از پسرم کوچولو میخوام بگم بهش میگم اسمت چیه میگه عنان جون (اسمش عرفانه) 

شوهر بنده از سر کار که میاد کیفش را روی صندلی کنار میز توی سالون میزاره کاپشن یا کتش را هم روی دسته صندلی میزاره همیشه من باهاش سر این مسئله کل کل میکنم که هر چیزی جا داره ببر توی اتاق یا نمیتونی به رخت آویز بزاری بابا بنداز روی تخت و از این حرفا  

چند روز پیش شوهرم جلسه  مهمی داشت با یه سری آز مدیرهایی که تازه اومده بودند خلاصه صبح ترگل ورگل کرده میره سر جلسه باید یه سری مدارک در بیاره روی میز ( تا اینجا داشته باشین) 

دیدم زنگ زده عصبانی از دست این بچه من بیخبر هم گفتم چی شده بگو ببینم  

میگه جلسه داشتم میخواستم برگه هام را در بیارم در کیفم را بازکردم دیدم هرچی لگو داشته عرفان توی کیفم ریخته ای خدا هرچی لگو درمیارم تمومی نداره حسابی خجالت کشید بود کلی خندیدم گفتم حقت بود تا توباشی دیگه وسایلت را سر جاش بزاری ولی توی این چند روزه مدام اذیتش کردم میگفتم حالا اگه از این لگو ریزا بود خوب اونها را بزرگ هام بازی میکنند و نه این لگو بزرگا وای فکرش را میکن لگو مثل آجر بزرگ خودش میگه صبح که میرفتم سرکار گفتم چقدر کیفم سنگین شده فکرش رو نمیکردم  

باز چند روز پیش شب علی کلی گریه و داد و بیداد پاک کن و تراش و مدادش گم شده بود من هم کلی باهاش دعوا کردم که حتما مدرسه جاش گذاشتی بی عرضه و خیلی از این حرفا صبح شوهر طبق معمول دوباره تلفن کرد از دست این بچه ها ت (توی این مواقع بچه های من میشند )سوار تاکسی شدم میخواستم پول به رانند بدم هرچی توی جیب کاپشنم میگردم هی پاک کن و تراش و ............. در میاد ای خدااااااااااااااااااا  از دست این فسقلی  

خلاصه کلی از دستش خندیدیم خیلی بانمک و بامزه است و خیلی متفاوت نسبت به اون یکی  

بقول خودش عنان جون  

بااااااااااااااااااااییییییییییییی