سلام وعذر خواهی از نبودم

سلام دوست ناشناسم  

امیدوارم که حالت خوبه خوب باشه و بیماری رفته باشه و سرحال به کارهای رومره ات برگشته باشی 

معذرت میخوام از غیبتم 

خیلی جالبه از اینجا هم آدمهای پر رو و بیشخصیت زیاد دیدن میکنند 

و دیگه اینجا هم نمیشه به راحتی چیزی نوشت 

فقط از خدا برات آرزو میکنم که یه سلامتی روحی بهت بده 

بریم  دیگه  

من از امروز هر روز انشاءالله بغیر از روزهای تعطیل وبلاگم را مینویسم و مسنجرم مشکل داره اگه اینها روخوندی برام پیغام بزار و لطفا توی مسنجرم هم پیغام بزار بعدا برات میگم که چی شده  

البته اگه منو از یاد نبردی  

فعلا بای به امید اینکه پیغامی ازت دریافت کنم

روزهای آخر

یک هفته پیش پیشنهاد کاری بهم شد فکر نمیکردم بپذیرم ولی آخرش اینگونه شد و قبول کردم خیلی خیلی مضطرب هستم به حدی که حتی دیگه اضطرابی بابت عمل فردا ندارم و این حسه همه چیز را تحت شعاع خودش قرارداده 

نمیدونم دلم میخواد بمونم یه طرف دلم میخواد بره هر روز کارم شده نوشتن معایت و محسنات هر دو کار روی برگه ولی هیچ فایده ای در حال من نداره خیلی جالبه همه کارها همان طوری که باید پیش بره میره بدون اینکه من کاری کنم خودم  را سپردم به آب دیروز رقتم به مدیرم گفتم با ناباوری قبول کرد البته گفتم شوهرم بیمار و باید به شهرستان بریم از ته قلب از دروغی که گفتم راضی نیستم ولی نمیدونم چرا گفتم در حالیکه چند نفر از همکارانم موضوع را میدونند نمیدونم چی میشه از خدا فقط میخوام پشیمانی بهم نده جایگزینم را هم معرفی کردند و امروز قرار شده کارها را تحویل ایشون بدم نمیدونید چه حالی داره این دختره داره از عصبانیت منفجر میشه  

یه فصل بسته میشه و دوباره برای من فصل دیگری از راه میرسه امیدوارم که پر از خوبی باشه و هیچ گاه یاد گذشته نکنم منظورم اینه که باخودم بگم کاشکی برمیگشتم اونجا  

یه روزی از اینجا خیلی بدم میامد هر روز صبح از خدا میخواستم که دیگه اینجا نیام یکی از بدیاش این بود که هر آدم احمقی بهت دستور میداد خیلی وقتها میدیدم که خیلی کارها میشه و به مدیرت هم که خبرمیدی زیر سبیلی رد میکنند اونقدر دروغها میبینی که طرف چون فامیل عضو هیئت مدیرس هیچی نمیگن چون نمیشه و خیلی دیگه از این ماجراها بعضی وقتها حالم از خودم بهم میخورد ر 

روزهای خوبی بود بارداریم و سرکار اومدنها با اون شکم گنده و حرص خوردن از اینکه هیچکسی ملاحظه ات را نمیکنه  

نه ماه تمام هر روز صبح به بهونه ای داخل اتاق مدیرمون میرفتم به این امید که صبحها که میخوره به من تعارف بکنه ولی هیچ در حالیکه چیز خاصی هم نمیخورد نون و پنیر و گوجه که برای ماهم میاوردن ولی لقمه اون نبود و این ماجرا را برای همه هم تعریف میکردم که یه نفر بهش بگه اما افسوس حتی از خانومهای شرکت به حدی این مسئله منو آزار میداد که شوهرم گفت اگه میخوای من زنگ بزنم و بهش بگم اما خودم قبول نکردم ............. 

روزهای اول و اینکه اینها منو قبول توی خودشون قبول نمیکردند و مدام اذیت میکردند و البته من هم ناشی ناشی بودم و به قول بعضیا صفرکیلومتر 

پاداش اولی که بقول دوستم خیلی راحت رفتم به مدیرعامل گفتم قبول نمیکنم چون کمه و حق من خیلی بیشتر بود و لج کردن مدیر مالی تا چندین ماه  

و به قول دوستم اگه خیلی چیزها را میدونستی این کار را نمیکردی  

و البته پاداشهای خوب بعضی مواقع و اضافه کاری بعضی مواقع و شبهای عید وعیدی های خوب و دلچسب همه خاطرات خوب و بد بود  

امروز که دیگه کم کم دارم بارم را میبندم میبینم چقدر اینجا وابسته شدم و مثل کسی میمونم که داره از خونش جداش میکنند خیلی اذیتم خیلی زیاد و فقط از خدا میخوام که روزهای خوبی را در پیش داشته باشم  

راستی برای فردا برام دعا کنید 

دوست ناشناسم تایک هفته نمیتونم بخونم اگه چیزی برام بزاری  

و دوست دارم که برام نوشته ای بزاری وعلت بیماریت را بگی 

و در کل از حال خودت مرا بیخبر نزار 

بای  

یه خاطره خنده دار

با سلام 

از پسرم کوچولو میخوام بگم بهش میگم اسمت چیه میگه عنان جون (اسمش عرفانه) 

شوهر بنده از سر کار که میاد کیفش را روی صندلی کنار میز توی سالون میزاره کاپشن یا کتش را هم روی دسته صندلی میزاره همیشه من باهاش سر این مسئله کل کل میکنم که هر چیزی جا داره ببر توی اتاق یا نمیتونی به رخت آویز بزاری بابا بنداز روی تخت و از این حرفا  

چند روز پیش شوهرم جلسه  مهمی داشت با یه سری آز مدیرهایی که تازه اومده بودند خلاصه صبح ترگل ورگل کرده میره سر جلسه باید یه سری مدارک در بیاره روی میز ( تا اینجا داشته باشین) 

دیدم زنگ زده عصبانی از دست این بچه من بیخبر هم گفتم چی شده بگو ببینم  

میگه جلسه داشتم میخواستم برگه هام را در بیارم در کیفم را بازکردم دیدم هرچی لگو داشته عرفان توی کیفم ریخته ای خدا هرچی لگو درمیارم تمومی نداره حسابی خجالت کشید بود کلی خندیدم گفتم حقت بود تا توباشی دیگه وسایلت را سر جاش بزاری ولی توی این چند روزه مدام اذیتش کردم میگفتم حالا اگه از این لگو ریزا بود خوب اونها را بزرگ هام بازی میکنند و نه این لگو بزرگا وای فکرش را میکن لگو مثل آجر بزرگ خودش میگه صبح که میرفتم سرکار گفتم چقدر کیفم سنگین شده فکرش رو نمیکردم  

باز چند روز پیش شب علی کلی گریه و داد و بیداد پاک کن و تراش و مدادش گم شده بود من هم کلی باهاش دعوا کردم که حتما مدرسه جاش گذاشتی بی عرضه و خیلی از این حرفا صبح شوهر طبق معمول دوباره تلفن کرد از دست این بچه ها ت (توی این مواقع بچه های من میشند )سوار تاکسی شدم میخواستم پول به رانند بدم هرچی توی جیب کاپشنم میگردم هی پاک کن و تراش و ............. در میاد ای خدااااااااااااااااااا  از دست این فسقلی  

خلاصه کلی از دستش خندیدیم خیلی بانمک و بامزه است و خیلی متفاوت نسبت به اون یکی  

بقول خودش عنان جون  

بااااااااااااااااااااییییییییییییی